Drzewo po ścięciu poddaje się wstępnej obróbce, polegającej na odcięciu gałęzi i wierzchołka, wyrównaniu strzały  oraz okorowaniu i pocięciu na określone sortymenty, wymiary – w zależności od przeznaczenia. Materiały uzyskane w wyniku ręcznej lub mechanicznej obróbki wstępnej dzieli się na trzy zasadnicze grupy: sortymenty drewna okrągłego, sortymenty piłowane, ciosane i łupane, sortymenty tarte. Do sortymentów piłowanych, ciosanych i łupanych należą: klepki beczkowe, szprychy i dzwony do kół oraz gonty. Tarcicą nazywamy materiał drewniany powstały przez przetarcie kłody równolegle do osi podłużnej. Zależnie od kształtu przekroju i wymiarów tarcica nosi nazwy bali, belek, krawędziaków, łat, listew, desek i deseczek. Normy określają dokładnie wymiary poszczególnych sortymentów oraz dopuszczalne odchylenia od tych wymiarów. Tarcicę z drzew iglastych dzieli się na sześć klas, a tarcicę z drzew liściastych na cztery klasy jakości. Trwałość drewna określa się okresem, w ciągu którego zachowuje ono wymagane właściwości fizyczne i mechaniczne oraz przeciwstawia się działaniu czynników powodujących jego rozkład. Na trwałość drewna decydujący wpływ mają warunki zewnętrzne, a ponadto zawartość w nim żywicy i udział twardziel. Żywica jest naturalnym środkiem konserwującym drewno. Trwałość drewna można przedłużyć poprzez impregnację, malowanie powierzchniowe itp.